Porównanie podstawowych metod rekultywacji jezior z metodą mikrobiologiczną.

Metod rekultywacji jezior jest kilka, ale wszystkie łączy ten sam cel – poprawa stanu ekosystemu wodnego. Zły stan wód może być powodowany nadmiarem substancji biogennych i toksycznych, a także postępującymi zmianami klimatycznymi. W efekcie dochodzi do przedwczesnej eutrofizacji, która objawia się m.in. wysokim stężeniem fosforanów i azotanów w wodzie, masowym zakwitem fitoplanktonu i produkcją cyjanotoksyn, dużym zamuleniem, wyniszczeniem fauny.

Klasyczne metody rekultywacji polegają na dezaktywacji lub fizycznym usunięciu biogenów. Każda z nich posiada jednak swoje wady. Przy wyborze właściwej metody trzeba też wziąć pod uwagę ograniczenia, wynikające z ukształtowania terenu, charakteru jeziora czy wysokości budżetu przeznaczonego na poprawę stanu wód.

Klasyczne metody rekultywacji stawów i jezior

Selektywne usuwanie wód hypolimnionu

Polega na odprowadzeniu silnie przeżyźnionych wód z dolnej warstwy jeziora. Działanie możliwe jest do przeprowadzenia tylko w głębokich jeziorach przepływowych, a efekty widoczne są dopiero po upływie kilku a nawet kilkunastu lat. Metoda nieekonomiczna i mało wydajna.

Sztuczne napowietrzanie jezior

Odbywa się przy pomocy aeratorów, napowietrzających przydenne warstwy wody lub osady denne. Metoda droga z uwagi na konieczność regularnego powtarzania zabiegu (zaniechanie napowietrzania powoduje dość szybki powrót do stanu pierwotnego) i duże nakłady energii. Podobnie jak w przypadku usuwania wód hypolimnionu pozytywne efekty widoczne są dopiero po wielu latach.

Usuwanie osadów dennych (bagrowanie)

Mechaniczne usuwanie osadów dennych, które są głównym magazynem biogenów. Metoda bardzo kosztowna ze względu na konieczność użycia ciężkiego sprzętu, składowania i utylizacji odpadów, a także niebezpieczna i nieprzewidywalna dla środowiska wodnego. Wraz z osadami usuwa się nie tylko biogeny, ale również pożyteczne mikro i makroorganizmy. Uboczne skutki bagrowania to m.in.: duża mętność wody i zmniejszenie ilości tlenu (śnięcie ryb). Po takim działaniu jezioro potrzebuje wielu lat, by jego ekosystem powrócił do równowagi. W tym czasie nie można jeziora użytkować gospodarczo i rekreacyjnie.

Inaktywacja fosforu

Przebiega przy użyciu chemicznych koagulantów, które prowadzą do wytrącania fosforu mineralnego z wody i osadów dennych. Zastosowanie inaktywacji fosforu jako metody samodzielnej jest mało efektywne i w dużej mierze zależy od doboru właściwych koagulantów. Nie jest to metoda w pełni bezpieczna dla biotopu.

Dlaczego bioremediacja mikrobiologiczna EcoGerm ?

Bioremediacja mikrobiologiczna EcoGerm to przykład metody biologicznej, która bazuje na naturalnych procesach zachodzących w środowisku wodnym. Polega na zaaplikowaniu ekologicznego preparatu jak np. EcoGerm Lakes, zawierającego specjalnie wyselekcjonowane szczepy bakterii w dużym stężeniu. Bakterie rozkładają znajdujące się w toni wodnej i osadach dennych zanieczyszczenia organiczne i substancje biogenne, doprowadzając stopniowo do całkowitego przywrócenia równowagi biologicznej w ekosystemie wodnym.

Metoda innowacyjna (nowość na światowym rynku), prosta w zastosowaniu i dająca długotrwały efekt. Nieinwazyjna i całkowicie bezpieczna dla ludzi, zwierząt i środowiska. Podczas jej stosowania można eksploatować jezioro gospodarczo, rybacko, rekreacyjnie i sportowo. Bardziej opłacalna finansowo w porównaniu do opisywanych wyżej metod rekultywacji najczęściej wykorzystywanych w Polsce. Ekologiczna i efektywna, bez skutków ubocznych – całkowitą równowagę biologiczną w silnie zeutrofizowanym jeziorze można przywrócić już po kilku miesiącach.

Preparat mikrobiologiczny EcoGerm Lakes to w chwili obecnej najlepszy i najbardziej wydajny tego typu środek na świecie.

Dlaczego bioremediacja mikrobiologiczna EcoGerm?